Hoe ga je om met de spirituele ervaringen van kinderen?

Kinderen zijn in het algemeen nog tot ongeveer hun 7e erg verbonden met de ‘spirit wereld’. Daarna worden de lijntjes steeds brozer. De verbindingen blijven natuurlijk wel altijd bestaan en kunnen zodra daar de tijd rijp voor is, weer worden geïntensiveerd.

Bij sommige kinderen wordt de verbinding helemaal nooit brozer en lijkt zelfs met de jaren intenser te worden.

Kinderen van nu lijken sowieso intenser of helderder verbonden dan bijv 40 jaar geleden. Ik krijg veel vragen van bezorgde ouders die niet goed weten hoe met hun kind om te gaan wanneer er angsten zijn omdat bijvoorbeeld hun kind ‘iets’ ziet of voelt wat zij zelf niet voelen.

Wat in ieder geval belangrijk is, is om je kind serieus te nemen!

Ook blijkt dat de angsten meestal ongegrond zijn, omdat de energie die er is, meestal een gids, of een overleden geliefde is die liefde, hulp en ondersteuning komt brengen. Dat kan altijd en hoeft niet in een zware periode te zijn.

Angsten komen van onwetendheid en van ‘indianenverhalen’. De één maakt er een nog huiveringwekkender verhaal van dan de ander. En zo kweek je angst en houd je het in stand. Maar ook; je wordt daarmee afgeleid van wat er werkelijk is!

Ook films, enge boeken maar ook tv; bijvoorbeeld het nieuws, voorstukjes van de komende programma’s kan maken dat er nare beelden op het netvlies van zowel jou als je kind staan gebrand. Wees je ervan bewust dat alle beelden die je ziet, opgeslagen worden in je brein en je brein er op een onverwachte manier iets mee associeert. Daar komt dus de angst vandaan…

Wat ik als eerste altijd leer aan een kind die bang is van ‘iets in zijn kamer’ is dat zij zelf mens zijn en daarom qua energie heel sterk en compact. Datgene wat er is (ook al kan ik het niet altijd zien/voelen in dat kamertje) noem ik ‘vluchtige energie’. Er zit nl geen materie in zoals het lichaam. Daarom zijn zij zelf altijd krachtiger dan alleen maar die energie. Het gaat erom dat ze beseffen dat zij zelf de baas zijn over hun eigen kamertje, hun eigen energie en de baas zijn over deze energie, simpelweg omdat ze krachtiger zijn.

Wanneer zij willen dat het weggaat, hoeven ze dat alleen maar te zeggen en van zichzelf wèten dat zíj bepalen dat het weggaat. Dat niet die energie sterker is, maar dat zij zelf sterker zijn. Dat die energie niet beslist waar die is, maar dat zij dat bepalen.
Daar heb je vertrouwen voor nodig! Zolang je het niet vertrouwd, blijft het lastig.

Daarom is het fijn om samen met je kind, al zie of voel jij die energie niet, in dat kamertje te gaan zitten en samen te zeggen, ‘ik weet niet wie je bent, maar ik wil dat je weggaat’.   Zo simpel is het eigenlijk.
Met angst houd je het in stand, met vertrouwen lost het op!

Je steunt hiermee je kind in zijn vertrouwen dat hij serieus genomen wordt, maar ook voelt het voor je kind krachtiger omdat hij dan niet alleen is. Samen voelt sterker. En vervolgens kan hij het dan zelf.
Maar wat je ook kan doen is praten met je kind over hoe die energie eigenlijk voelt. Vraag het hoe het voelt. Het kan in de eerste instantie (door onwetendheid) angst oproepen, maar zodra je vraagt ‘hoe voelt deze energie eigenlijk’, en je blijft natuurlijk erbij in dat kamertje, dan kan het blijken dat het eigenlijk helemaal niet eng is.

Vervolgens kan je aan de energie vragen of deze kenbaar wil maken wie hij/zij is door de komende tijd tekens / toevalligheden te laten zien.

Wat ik al zei, meestal is het een overleden geliefde die bij je wil zijn, en dat kan ook een overgrootmoeder of nog verder weg zijn. Die liefdesband van bloedverwanten houd nooit op te bestaan. Wie weet heeft je gezin momenteel een issue uit te werken wat iets oplost in de familie energie. Dan kan je er zeker van zijn dat je voorouders soms even meekijken en meehelpen! Daar is niks mis mee of engs aan. Dat gebeurt gewoon… Ook wanneer jij je er niet bewust van bent. Vaker dan jij beseft!

Wanneer het nou echt niet lukt om rust te voelen bij de aanwezige energie kan je altijd nog bij een new-age winkel een steen kopen die je kamer helpt te zuiveren, een keertje flink met wierook aan de gang (en daarna goed luchten!!) Laat je goed informeren over wat ervoor gebruikt kan worden.

Ook bijvoorbeeld veertjes, een bescherm-beer of iets anders tastbaars kan al heel goed helpen.
Toch wil ik nog iets aanreiken om je bewust van te zijn;

Je kinderen voelen alles! Daarmee wil ik zeggen; ook jouw stemming. Wanneer er dus iets aan de hand is in je gezin, zorgen over je werk of relatie, irritaties over uiteenlopende richting van persoonlijke groei, kan het zo zijn dat daar je kind onrustig van wordt. Juist vooral wanneer jij er niets over vertelt!

Een voorbeeld; ik kreeg een bericht van iemand van wie haar dochtertje van twee jaar elke avond in paniek raakte zodra ze naar bed moest. Overdag niet, vooral ’s avonds. Daarom dacht ze dat het te maken had met ‘een aanwezigheid’.

In mijn bericht terug vroeg ik haar de of er in de thuissituatie misschien iets aan de hand was. Zij vertelde mij dat haar man twijfelde over of hij nog wel in het huwelijk wilde blijven. Zij hadden dit met niemand besproken. Maar kinderen pikken die energie op en kunnen eigenlijk niet veel meer dan angstig worden omdat ze ‘iets voelen waar ze niets mee kunnen’. Ze begrijpen de situatie niet, maar voelen alles! Je kan je wel voorstellen dat die kleine meid elke nacht bang was dat haar papa morgen weg zou zijn…

Wat ik je wil aangeven in dit verhaal is; ga niet gelijk in het angstige Spiri stuk zitten van o jee, er is bij ons een onbekende nare energie in huis, (afkomstig uit het dodenrijk en dat is eng) maar, ga eerst bij jezelf eens goed na of je wellicht zelf die ‘nare’ energie niet bent, of je partner. Klinkt misschien een beetje hard wanneer je het zo leest, maar lees het op een milde manier. Ik bedoel ‘onrust in jezelf’.

Zorgen, angsten, onmacht, twijfel, enz. zijn gewoonweg zware energieën. Kinderen van alle leeftijden pikken dat op en projecteren dat op zichzelf. Kinderen denken altijd dat zij het fout doen en de oorzaak zijn van een boze, verdrietige, angstige mama of papa. Omdat ze geen overzicht hebben in levens-issues en de situatie.

Je hoeft echt niet uit te wijden over de gehele situatie, je hoeft alleen maar het gevoel te bevestigen (ja ik ben verdrietig maar dat heeft niets met jou te maken) en vertrouwen te geven.

Je kan het vrij gemakkelijk oplossen door open, eerlijk en duidelijk te zijn naar iedereen die in huis woont. Doe dat dan wel op een manier die bij de leeftijd van je kind past, dat begrijp je vast wel.. En vervolgens kan je aan het werk om de oplossing vinden in ‘werken aan jezelf’.

Succes met onderzoeken van de energieën in huis! Heb je een vraag of ervaring, wellicht een toevoeging dan lees ik dat graag in een reactie.

Lieve groet, Esther Buijs